ഇടങ്ങള്‍: 03/01/12

മഴ കുളിപ്പിച്ചുപോയ
കറുപ്പിന്റെ നിരത്തിൽ
വെയിൽ തണലിൽ
കാറ്റൊഴുക്കുന്നൊരീ നദി മുഴുവൻ
നീ മാത്രമെന്ന്
കാല്പനികത എഴുതിവെക്കുന്നു;
പിന്നെയും.

എത്ര കരഞ്ഞു തീർത്താലും
തീരുന്നേയില്ല
കാല്പനികതയുടെ കാമമെന്ന്
കീറിക്കളയുന്നു;
പിന്നെയും.

പ്രണയത്തിൽ പെട്ടുപോയവന്റെ വാക്ക്
ഏത് കാലത്തിലെഴുതണമെന്ന
നിന്റെ മറുപടിവരെ
ഇനി വെയിലേ നനയില്ലെന്ന്
വണ്ടിയോടിച്ച് പോവുന്നു;
പിന്നെയും

കിനാവാകുന്നു

"കവിത ഒരു ജനതയുടെ കിനാവാകുന്നു. തലകീഴായ സ്വപ്നം എന്ന് ക്രിസ്റ്റഫര്‍ കോഡ്വെല്‍ എഴുതി. കൊതിയായി മുന്നോട്ടായുന്ന, ഓര്‍മ്മയായി പിന്നോട്ടു ചായുന്ന, മനസ്സിന്റെ രേഖ. ചരിത്രത്തിന്റെ പൂമ്പൊടികള്‍ വീണുപറ്റിയ ചിറകുകള്‍കൊണ്ട് അതു പലപ്പോഴും ഭാവിയെ പരാഗണനം ചെയ്യുന്നു. സന്യാസികളെ ഭൂമിയിലേയ്ക്കും മണ്ണിന്റെ മക്കളെ ആകാശങ്ങളിലേയ്ക്കും വിരുന്നിനു വിളിക്കുന്നു. ജീവിതത്തിന്റെ കാണാപ്പുറമായി അത് എന്നും നമ്മുടെകൂടെത്തന്നെ പാര്‍ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു." (വിജയന്‍‌ മാഷ്)